KatoBlog

Dzień dobry moi Kochani! 

Dziś mamy chyba nieprzyjmny dzień pod względem pogody... Dziś zamiast coś pisać chciałabym zostawić was z fragmentem Pisma Świętego, który przed chwilą otworzyłam, abyście mogli skupić się na tym, jak Bóg się nami opiekuje! Miłej lektury!

"Albowiem i wtedy, gdy ich dosięgła straszna wściekłość gadów i ginęli od ukąszeń krętych wężów, gniew Twój nie trwał aż do końca. Dla napomnienia spadła na nich krótka trwoga, ale mieli znak zbawienia na pamiątkę nakazu Twego prawa. A kto się zwrócił (do niego), ocalenie znajdował  NIE w tym, na co patrzył, ale w Tobie, Zbawicielu wszystkich. (...) Synów zaś Twoich nie zmogły nawet zęby jadowitych wężów, litość bowiem Twoja wyszła im na przeciw i uzdrowiła ich. Dla przypomnienia bowiem słów Twoich byli kąsani i zaraz mieli ratunek, by nie popadli w głębokie zapomnienie i nie stali się niegodni Twoich dobrodziejstw."

Niech wam Bóg i Maryja błogosławią!

Czytanie z Księgi proroka Izajasza

«Z kim moglibyście Mnie porównać, tak żeby Mi dorównał?» – mówi Święty. Podnieście oczy w górę i patrzcie: Kto stworzył te gwiazdy? – Ten, który w szykach prowadzi ich wojsko, wszystkie je woła po imieniu. Spod takiej potęgi i olbrzymiej siły nikt się nie wymknie.

Czemu mówisz, Jakubie, i ty, Izraelu, powtarzasz: «Zakryta jest moja droga przed Panem i prawo moje przez Boga pominięte?» Czy nie wiesz tego? Czy nie słyszałeś?

Pan – to Bóg wieczny, Stwórca krańców ziemi. On się nie męczy ani nie nuży, Jego mądrość jest niezgłębiona.

On daje siłę zmęczonemu i pomnaża moc bezsilnego. Chłopcy się męczą i nużą, chwieją się, słabnąc, młodzieńcy, lecz ci, co zaufali Panu, odzyskują siły, otrzymują skrzydła jak orły; biegną bez zmęczenia, bez znużenia idą.

Dobry wieczór moi Kochani!  

Myślę,  że każdego z nas dosięga powili kryzys adwentowy. Mi osobiście znika zapał do czytania Pisma Świętego i podejmowania dobrowolnych wysiłków.  A u was?  Jak wam idzie?  Wyjątkowo,  ten post będzie dodany z możliwością komentowania,  jakbyście może mieli jakieś pytania,  albo chcielibyście podzielić się waszym doświadczeniem adwentowym!  Chciałabym mieć możliwość poznania moich czytelników w jakikolwiek sposób. 

Dzisiejsza Ewangelia jest idealna na okres,  który przypada.  Jest to troszkę - mniej lub bardziej półmetek adwentowy.  Święta Bożego Narodzenia zbliżają się WIELKIMI KROKAMI!  Może nie macie jeszcze żadnych postanowień adwentowych?  Albo nie przystąpiliście jeszcze do Sakramentu Pojednania,  dosięgają was wątpliwości?  A może zaczęliście z przytupem,  ale wasze chęci zniknęły?  Dziś moi drodzy jest doskonały czas na to,  aby zacząć od nowa!  Zacznijmy od nowa nawracać się!  Jeśli nie masz siły,  poproś o wsparcie Matkę Bożą!  Myślę,  że jest to naprawdę wyjątkowy ADWENT i chciałabym was bardzo serdecznie zaprosić,  a właściwie ponowić moje zaproszenie do modlitwy Koronką do krwawych łez Matki Bożej.  Jeśli ktoś jeszcze o niej nie wie - to zapraszam do mojego pierwszego postu na tym blogu.  Wiecie,  myślę,  że Ewangelizować jest ciężko,  bałam się dać możliwość komentarzy do tego bloga,  bo obawiałam się,  że będę musiała się zmagać z "anty komentarzami". Postanowiłam stawić temu czoła i zamówiłam kilka różańców do powyższej Koronki,  aby darować je w prezencie tym,  którym według mnie brakuje Boga,  którzy są smutni, samotni,  a nie szukają pomocy u Niego.  Przez krwawe łzy Matki Bożej mogą wyleczyć się ze swoich problemów.  Jeśli nie masz pomysłu na postanowienie adwentowe,  to zachęcam cię,  abyś spróbował codziennie szukać nowych modlitw,  których wcześniej nie znałeś.  Ja ostatnio dowiedziałam się o wielu,  które są dla mnie zupełnie nowe.  Jak na przykład Koronka do Serca Pana Jezusa,  którą odmawiał ojciec Pio.  Życzę wam z całego serca wytrwałości i szczerych chęci! 

Niech wam Bóg i Maryja błogosławią!  

„Słowa Ewangelii według Świętego Łukasza

Pewnego dnia, gdy Jezus nauczał, siedzieli tam też faryzeusze i uczeni w Prawie, którzy przyszli ze wszystkich miejscowości Galilei, Judei i z Jeruzalem. a była w Nim moc Pańska, tak że mógł uzdrawiać.

Wtem jacyś mężczyźni, niosąc na łożu człowieka, który był sparaliżowany, starali się go wnieść i położyć przed Nim. Nie mogąc w żaden sposób go przenieść z powodu tłumu, weszli na płaski dach i przez powałę spuścili go wraz z łożem na sam środek, przed Jezusa.

On, widząc ich wiarę, rzekł: «Człowieku, odpuszczone są ci twoje grzechy». Na to uczeni w Piśmie i faryzeusze poczęli się zastanawiać i mówić: «Kimże on jest, że wypowiada bluźnierstwa? Któż może odpuścić grzechy prócz samego Boga?»

Lecz Jezus przejrzał ich myśli i w odpowiedzi na nie rzekł do nich: «Co za myśli nurtują w sercach waszych? Cóż jest łatwiej powiedzieć: „Odpuszczone są ci twoje grzechy”, czy powiedzieć: „Wstań i chodź”?

Otóż żebyście wiedzieli, że Syn Człowieczy ma na ziemi władzę odpuszczania grzechów» – rzekł do sparaliżowanego: «Mówię ci, wstań, weź swoje łoże i idź do domu!» I natychmiast wstał wobec nich, wziął łoże, na którym leżał, i poszedł do swego domu, wielbiąc Boga.

Wtedy zdumienie ogarnęło wszystkich; wielbili Boga i pełni bojaźni mówili: «Przedziwne rzeczy widzieliśmy dzisiaj».”

Dobry wieczór moi Kochani! 

Jak wam minął weekend? Dostaliście jakieś drobne upominki od świętego Mikołaja? Mam nadzieję, że tak!  Dziś przychodzę do was z Ewangelią według świętego Łukasza, ukazując jak ważna jest rola braci i sióstr ze wspólnoty Kościoła! I jeśli mowa już o braciach i siostrach , to jutro o godz. 12.00 zapraszam was na pójście na Msze Świętą w waszej parafii! Dlaczego? Wielu z was być może nie słyszało o Godzinie Łask, która odbywa się raz w roku. Matka Boża, objawiając się w Święto Niepokalanego Poczęcia, 8 grudnia 1947 r., pielęgniarce Pierinie Gilli w Montichiari we Włoszech powiedziała:

Tak więc, bardzo gorąco zachęcam was, aby uczestniczyć w tej Mszy Świętej, a jeżeli nie możecie, to aby modlić się w domu. Bądźmy światłem, tak jak Maryja!  W piątek miałam bardzo ciekawe doświadczenie. Wracając z porannych Rorat miałam nadal zapalony lampion. Wtedy w parku zaczepił mnie pewien bodajże bezdomny pan, który nie miał czym odpalić papierosa. Zauważył on, że mam palący się lampion i poprosił o użyczenie „ognia”, ponieważ mam zapaloną świeczkę. Mężczyzna bardzo się zainteresował tym , dlaczego o tej godzinie rano chodzę sobie z jakimś światełkiem i zaczął mnie o nie wypytywać. Ja mu powiedziałm o Adwencie i Roratach, widać było, że bezdomny był zainteresowany tym, co mówię. Koniec końców zostawiłam mu na pamiątkę moją ulubioną zapalniczkę – żeby mógł bezproblemowo odpalać papierosy. Pan był w stosunku do mnie bardzo życzliwy i bardzo wdzięczny za tą wartą złotówkę zapalniczkę, podziękował i życzył mi miłego dnia. To było dla mnie przyjemne doświadczenie, i zauważyłam, że rzeczywiście lampion, który ze sobą noszę to nie tylko symbol Chrystusa i nadziei, lecz naprawdę prowokuje on ludzi do rozmyślania, czy zadawania pytań. Dlatego , bądźmy takim światłem dla innych, jak nasza najlepsza Mama – Maryja.

Wracając do dzisiejszej Ewangelii... ukazuje ona jak ważna jest rola naszych przyjaciół. Sparaliżowany mężczyzna sam z siebie nie mógł dostać się do Jezusa, mógł jedynie liczyć na pomoc innych – czwórki przyjaciół. Zobaczcie Kochani, takim naszym paraliżem staje się nasz grzech. Bardzo często tkwimy już tak głeboko w naszym bagnie, że sami nie potrafimy zbliżyć się do Boga. Właśnie wtedy potrzebujemy wspólnoty – potrzebujemy kogoś, kto będzie się za nas modlił, kto może powie : „Słuchaj, idź do spowiedzi, mogę pójść z tobą i zostaw Chrystusowi wszystko to , co się pokonuje. To jest najlepsze rozwiązanie twoich problemów!”. Myślę że ciężko teraz o takich przyjaciół, którzy rozwiązania problemów będą szukać w Maryi, w Bogu, w Kościele... Bardzo zabiegajmy o takich ludzi, gdyż są niesaowitym skarbem.   Są oni dla nas tymi mężczyznami, którzy przez dach wnieśli paralityka, aby mógł znaleźć się przy Jezusie. Jeśli nie macie kogoś takiego, to może warto poszukać jakiejś wspólnoty? Oaza, Droga Neokatechumenalna, Odnowa w Duchu Świętym, Róża Różańcowa, Młodzież Franciszkańska... Wspólnot jest bardzo wiele, należy się jedynie rozejrzeć w swojej parafii, poszukać informacji. Sama należę do jednej z tych wspólnot i widzę, że są to moi przyjaciele, którzy w chwili kryzysu dzwonią, czy piszą i mówią : „Może przyjdziesz dziś na Eucharystię? Dlaczego ostatnio nie pojawiasz się w Kościele?”. Przyciągają mnie do Boga, gdy ja się od Niego oddalam. Dziś, jestem im bardzo bardzo bardzo wdzięczna, wszystkim moi przyjaciołom, braciom i siostrom, którzy zawsze wskazują mi właściwą drogę. Moi Kochani, dlatego też, zachęcam was jutro do modlitwy w południe za tych, którzy pobłądzili, za tych którzy jeszcze nie odnaleźli najlepszej drogi, abyśmy pomogli im nawrócić się do Boga, bo „gdzie dwóch lub trzech modli się w imię Moje...” tam Bóg udziela niesamowitych łask. Życzę wam błogosławionej nocy, wieczoru pełnego refleksji i być może podziękowań, tym, którzy przynoszą was do Chrystusa, gdy jesteście sparaliżowani! 

Niech wam Bóg i Maryja błogosłąwią!

"Gdybym mówił językami ludzi i aniołów,
a miłości bym nie miał,
stałbym się jak miedź brzęcząca
albo cymbał brzmiący.
Gdybym też miał dar prorokowania
i znał wszystkie tajemnice,
i posiadał wszelką wiedzę,
i wszelką możliwą wiarę, tak iżbym góry przenosił,
a miłości bym nie miał,
byłbym niczym.
I gdybym rozdał na jałmużnę całą majętność moją,
a ciało wystawił na spalenie,
lecz miłości bym nie miał,
nic bym nie zyskał.
Miłość cierpliwa jest,
łaskawa jest.
Miłość nie zazdrości,
nie szuka poklasku,
nie unosi się pychą;
nie dopuszcza się bezwstydu,
nie szuka swego,
nie unosi się gniewem,
nie pamięta złego;
nie cieszy się z niesprawiedliwości,
lecz współweseli się z prawdą.
Wszystko znosi,
wszystkiemu wierzy,
we wszystkim pokłada nadzieję,
wszystko przetrzyma.

Miłość nigdy nie ustaje."

Dobry wieczór moi Kochani!  

Mieliśmy dziś piękny dzień!  😁 Postanowiłam odejść trochę od otwierania Pisma i wybrałam mój ulubiony fragment Biblii,  którym jest Hymn o Miłości.  Chciałabym wam pokazać jak niesamowita i niesamowicie trudna jest miłość.  Nie uczucie,  lecz decyzja,  niosąca za sobą pewne "wymogi".  Dziś wstałam na Roraty i miałam tak udany dzień,  naprawdę.  Chciało się aż nieść tą radość i światło nadzieji dalej.  Myślę,  że jeśli solidnie przeżywacie ten adwent i snujecie refleksje o swoim życiu,  to sam powyższy cytat wystarczy na dziś.  Chciałabym zostawić ten czas wam,  żebyście zastanowili się nad tym jak wygląda wasza miłość i przede wszystkim wasze pojęcie o miłości.  Więc żeby dalej nie przedłużać... Kochajcie i bądźcie kochani!  ❤️

Niech wam Bóg i Maryja błogosławią!  

"Dwie rzeczy zasmucają moje serce, a trzecia wzbudza gniew:

wojownik pozbawiony utrzymania,

ludzie roztropni doznający pogardy,

ten, kto od prawości przechodzi do grzechu".

Dobry wieczór moi Kochani!

Na początku chciałabym was przeprosić za brak wczorajszego wpisu, ale projekt semestralny dawał mi w kość i nie byłam w stanie nic napisać... Ponadto pojawiają się u mnie już kryzysy adwentowe. Od dwóch dni nie wstaję na Roraty, a wczoraj nie otworzyłam Słowa Bożego. Możecie powiedzieć - hipokrytka- nawołuje do czuwania, a sama ma kryzys czwartego dnia, ale na tym chyba polega zmaganie się z samym sobą. A jak wy dajecie radę? MAM NADZIĘJĘ, ŻE MACIE WIĘCEJ SIŁY I WYTRWAŁOŚCI NIŻ JA !   Będąc z wami szczera, zatraciłam się ostatnio w studiowaniu, oddalając- znowu- walkę o NIEBO na drugi plan. Ale dziś przychodzę z dobrą nowiną, bo odzyskałam mój zapał do porannego wstawania i chodzenia z lampionem na RORATY! Nie wiem, czy u was też spadł śnieg, ale u mnie dość solidnie pruszył i jestem taka SZCZĘŚLIWA ! Dzieci powychodziły na sanki, lepić bałwany, na ulicy szło się nie wywalić! Pierwsze co to podziękowałam za to Bogu i Maryi, bo dają nam piękne rzeczy do podziwiania! Nie wiem, co na to kierowcy, ale ja nie mogę doczekać się mojej pierwszej zimowej jazdy!  Powiem wam, że wystarczyła tak prosta rzecz, jak śnieg, który nie pojwiał się u nas od dobrych dziesięciu lat, a ja odzyskałam nadzieję i siłę. Dlatego bardzo, bardzo chciałam się z wami tą radością podzielić!

Dziś otworzyłam Pismo Święte na Księdze Syracydesa, a szczególnie dotknął mnie fragment " ten, kto od prawości przechodzi do grzechu". Od roku przechodzę dość solidną przemianę. Od kiedy wybuchła pandemia, zaczęłam zdawać sobie sprawę z tego, że Pan już jest blisko, a ja nie jestem na to zupełnie gotowa. Zaczęłam regularniej sie spowiadać, walczyć z poszczególnymi grzechami i szerzyć Ewangelię - czego skutkiem jest chociażby ten blog. Kiedyś zdawało mi się, że mogę sobie pozwolić na grzeszenie, bo przecież PAN Bóg i tak mi wybaczy, jest taki miłosierny. A potem pomyślałam, że gdybym biła mojego tatę w miejce, które go boli, dlatego, że wiedziałabym, że on w swojej miłości mi wybaczy, to jaką byłabym córką? Tak samo jest z Bogiem, nasze grzechy Go ukrzyżowały, więc ja takim swoim zachowaniem, zadawałam Chrystusowi kolejny cios na krzyżu, wbijałam mu kolejnego gwoździa, w jego słabe, poranione ciało, ze świadomością, że mi wybaczy. I teraz staję przed sobą w prawdzie i zadaje sobię pytanie "Co ze mnie za córka?". Zadaje ciosy "osobie" , którą rzekomo kocham. I tym sposobem wyprowadziłam się z tego jakże błędnego myślenia. Dziś , moi drodzy chciałabym was zachęcić do tego , abyście podjęli refleksje nad tym, co uczyniliście drugiemu człowiekowi podczas całego swojego życia. Wyobraźcie sobie wasz dzień Sądu Ostatecznego, w którym pokazujecie Bogu wasze dłonie. Czy będą na nich dobre uczynki miłości, czy raczej będą puste? 

Od dłuższego czasu, co dany okres czasu zawierzam się Matce Bożej w Częstochowie. Nie wiem, czy kiedykolwiek słyszeliście o zawierzeniu rodziny Maryi. Jeśli nie, to tutaj podsyłam link i zaraz opowiem, dlaczego warto w niego wejść  : https://bractwokrolowejpolski.pl/zawierzenia/ . A więc... mięsiąc temu poprosiłam Maryję o to, abym mogła odpokutować swoje winy już tutaj, na ziemi i widzę, że coraz bardziej dosięga mnie nienawiść ze strony świata, za głoszenie Ewangelii, więc myślę, że idę w dobrym kierunku!  Chciałabym wam, powiedzieć, że gdy oddacie całego siebie Maryi , to ona będzie działać w waszym życiu ogromne cuda! Naprawdę! Powierzcie jej każdy swój dzień, a nie pożałujecie. Dla lata temu w lutym/marcu na zawierzeniu napisałam, że chciałabym znaleźć dobrego chłopaka, którego imię zaczynałoby się na literę M , i żebym została jego dziewczyną do końca czerwca. Tak o podałam sobie datę , litera imienia może nie przypadkowa, ale no szansa na znalezienie takiego faceta raczej mało prawdopodobna. Mijał luty, marzec, kwiecień, maj, czerwiec... A mojego księcia na literę "M", jak nie było tak nie ma. W połowie czerwca już nie wierzyłam zupełnie w to, że może coś się zdarzyć. I w okolicach 20 czerwca poznałam pewnego chłopaka - Mateusza, a tydzień później 28 czerwca zostaliśy parą i jesteśmy nią do dziś! Cały czas dziękuję Maryi za tak dobrego chłopaka i zawierzam jej nasz związek, prosząc o łaskę czystości do ślubu. Czekam już jedynie na oświadczyny !  Na YouTubie możecie pooglądać świadectwa braci i sióst z każdego miesiąca i zobaczyć, jakie cuda Matka Boża działa w życiu człowieka, który jej się bezgranicznie odda.  Jeżeli macie trochę czasu , to naprawdę warto! Może jesteście samotni, pragniecie dziecka, czy lepszej pracy. Zaufajcie, a będzie wam dane! Proście, proście i dziękujcie. Dlatego, pełna nadzieji, mówię wam dziś - ODWAGI! Naprawdę , walczcie o Królestwo Boże i nawracajcie się! Kochajcie, ufajcie i nieście światło, tam , gdzie zapanował zmrok, aby dać szansę radowania się innym! A teraz idźcie już spać, żeby wstać rano na RORATY!

Niech wam Bóg i Maryja błogosławią!